Adam Kadın Şiiri - Hatice Polat

Kızıl bir mumdu kadın.
Ölüm ayininde yanmak için bekliyordu ki,
Bir kibrit oldu adam,geldi...
Yandı kadın.
Eridi yavaştan.
Ne anlardı adam aşktan.
Vurdu belini.
Kesti dilini kadının.
Sattı.
Amacı akşama bir tas aştı.
Adam insanlığın sınırını,
Kadın hayatın var olan yanını aştı.

Kadın çıplaktı.
Adam yok oluşun pençesinde.
Bir türlü çıkmıyordu çocuk...
Duruyordu,kadının penceresinde...

/Mayhoş