"Adam" Gibi Şiir Şiiri - Kemal Bölükbaşı

İnsanlık diyorlar adıma benim
Atıldı dünyaya şu nazik tenim
Evrildi devrildi garip bedenim
On binlerce yılın, yorgunuyum ben.

Âdem idim aşka boynum büküldü
Elmayı ısıran dişim döküldü…
Cennetin bağından gülüm söküldü
Sevda gülşeninin, vurgunuyum ben.

Toprak gibi engin oluştuğumdan
Riyasız sevmeye alıştığımdan
Bir gönle girmeye çalıştığımdan
Felek sillesinin, dargınıyım ben.

Merhamet tohumu ekilmiş cana
Derdin girdapları uğramış kana
Doğdum ölüyorum yürekler yana
Esefsiz kulların, durgunuyum ben.

Anlamaz halimi, almaz dilimden
Gözlerim konuşur tutmaz elimden
İnletip sazımı, kırık telimden
Hal bilmez maşukun, kırgınıyım ben.

Kızdığım yerdiğim kendi başıma
Sakın ha! Su katma pişmiş aşıma
Kimse dokunmasın mihenk taşıma
Yordam bilmeyenin, gerginiyim ben.

Tecrübe eyledim binlerce yılı
Öğrenme hevesi ağarttı kılı
Kör kuyudan çekip aldım akılı
Her türlü ilim ’in örgünüyüm ben.

25.09.2016/Kahramanmaraş

Üstatlardan;

Asalet ruhtadır taç da belleme
Keramet yürekte saç da belleme
Sevdada riyayı yaş da belleme
Kırılmış yaprağın solgunuyum ben........Bülent BAYSAL