Karanlık! Siliyor gözlerimden, hayatın kalmadı rengi.
O kadar yorgun düştü ki aklım, tutamıyorum...
Aşkım seni.
Bir içim sigara dumanı gibi giderken sonsuzluğa.
Yüreğim, bir bilsen nasıl seviyor seni.
Her zaman geç saatlerde, saat gece yarısından sonra…
Kendimi hazırladığım sensizliğin cevaplarını, neden?
ilk baxışda vuruldum,
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Devamını Oku
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Yüreğinize sağlık
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta