Adam gibi sevmedim Şiiri - Gencay Coşkun

İçim dışıma akarken
Bir yar sözüne hasretliklerimde artardı
Yıkılırdı yeni çınar
İçim huzur bulurdu devrilirken ölüme

İçim sana akarken
Hiç görmedin
Sana doğru gelen
Kibrit çöpünden sandallarımı
Buruk bir suda
Yitik kıyılara çarptı

Güzel bir diyarda gördüm
Seni tek başına
Belki Sayısal bir resimdi
Gördüğüm güneş vurmuş gözlerindi
Elmas parçası bir tende
Ay ışığı parlardı yaz düşümlerinde yüzünde
Kilometreler arası bir yoldu bulunduğun dünyalıklar
Beyazla siyah, Güçle gelecek kaygısı
Birde varolanı açıklayamama
Olanı söyleyememe belası
Bizi ayrık bir cümle yapmıştı
Söyleseydim tümleşik olamama kaygısı da vardı

Ellerim dizlerim titreyerek gelmiştim
Sana göre renkli
Bana göre siyah beyaz
Kavuşmanızın en görkemli törenlerine
Siyah Beyazı oldum olası sevmezdim
Tek renk sarıydı
Oda delilik belirtisiydi
Senden sonra zaten hiç akıllanmamıştım ki
Kollarımda çok eski bir dansın izleri duruyordu
Sense başka kollardaydım
Bir zamanlar meclislerde
Coşkun bir kalabalıktık
Çalışkan gür sesli zincirleme bir arkadaşlık vardı
Tespihten bir bir düştük
Son iki oynuyorduk
Galiba yeniliyordum
Kesik et kokusu geliyordu
Bense konuyu hep kapatıyordum
Uzak mı çok uzak
Görmeyesin masalarında
İster istemez göz kayardı gönlümden sana
İçki içmeyen vücudum müptela gibi titrerdi
Bir gidişin vardı ki siyaha
Söylenmeyen heceler boğazımda
Nefes almak o anda hep fuzuliydi

Kalkıp gidememiştim
Ayakta görmesi lazım gelirdi
Diş bileyen vampir düşmanlarımın
Vay be helal olsun dedirten edalardaydım
İçim tel tel dökülürken
Sen biraz bildin
Birazda bilmedin
Yaza sevdalı bir türküde
Dünyalığın en önemli silahı vurmuştu
Kan kaybediyordum
Vakitsiz geliyordu saldırı
Kanatlarımı gererek uzanamamıştım
Perdeleme zaten bana hiç yakışmazdı

Güç bela
Kahpe kader diyerek
Çaktırmadan nemli gözlerle
Gidişine esastan şahit olarak izledim
O günden sonra hiç
Adam gibi sevmedim

Ama yazarım……