Adam gibi sev Şiiri - İlyas Gültekin

Gözümün gördüğünden korkmazdım da,
Gönlümden gidecek olman çok korkuturdu beni...
Sokakta yetim kalmışçasına ürkerdim..
Korktuğu başına gelirmiş ya insanın, ben bir zamanlar sana aşık olurum diye korkuyordum,
oldum...

Sonra bir zaman gelecek ve nihayet kapıya
dayanacaktı ayrılık...
Alışık olduğum o sesi kulağımdan söküp alacaktın..
Huzur bildiğim evi yıkacaktın tepeme, altında kalacaktım öyle kimsesiz, öyle yanlız..
Çırpınsamda nafile,
sıkışıp kaldım hata yığınlarının arasında..
Sesimi duyan var mı diye bağırsan dışardan..
Burdayım demeye yüzüm yok, okadar işte,
okadar utanıyorum kendimden...

Adam gibi sevmeli..
mertçe..
Adam gibi sevmeli..
yalansız..
Bir kelebeği sever gibi,
öyle sevmeli ki incitmeden, kırmadan, zarar vermeden gülüşlerine..
Güneş açıp umutlarına, buz dağında söndürmeyeceksin hayallerini..
Ölümün kıyısında bırakmicaksın gülüşlerini..
Gözlerinde ölüp, gülüşünde dirileceksin..
Yüreğindeki merhametten beslenip, saflığını temizliğini kirletmeyeceksin..
Kendini sever gibi..
Bir bebeğin gülüşü gibi masum,
annelik duygusu gibi içten seveceksin..
Vazgeçmiceksin, git dese bile kalacaksın...
Yüzsüz olacaksın severken, Korkmicaksın..
Cesaretin boyunu haddini aşmalı, kötü hisetiğiinde yanında belireceksin hızır gibi..
Seveceksin her an uğruna ölüme hazır gibi..
işte ozman dünya da sana cennet bahçesi olur..