Adam dı Onlar Şiiri - Nuh Comba

Çocukluğumda ölenler, ya hastalıklı idi, ya da yaşlı
Şimdi görüyorum ki, insanlar hep delikanlı hep siyah saçlı
Henüz doyamadan gidiyorlar, eşine, çocuklarına ve yaşamına
Görmeden ölüyorlar, gelinlerini, damatlarını, torunlarını

Meğer ne kolaymış, aniden sessizce çekip gitmek
Ne kolaymış, bir veda bile etmeden gözlerini kapayıp gitmek
Bir bilseniz, geride kalan sevdiklerinizin halini
Feryadı figan içinde nasıl çırpınıp duruyorlar

Baba, anne, eş, kardeş, bacı ve çocukların çığlıkları
Arşa yükselen, matemli imamın yanık sala sesi
Tanısın tanımasın herkesi hüzün deryasında
Gözyaşlarıyla boğuyor kendi kendini, (insan)

Daha bugün gibi hatırlıyorum, rahmetli Rubil inanlıyı
Ne hayalleri vardı, hayata dair, her şeyini bir bir anlatırdı
Rahmetli o yorgun ve sessiz lisanıyla,çekip gitti senin gibi

Ya sevgili dostum, Remzi tosuncuya ne demeli
Seven, sevilen, doğayla bütünleşen mükemmel bir insandı o
O kadar azimli, o kadar misafir perverdiki,
(Yarabbi ben şahidim)
Halka yapılan hizmeti, hakka hizmet olarak yapardı o
Hiç yerinde duramaz, çalışkan örnek bir yiğitti o
işte oda çekip gitti senin gibi.

Ve peşinden, çiçeği burnunda biricik yeğenimin,
Yavrusu Talha dursun, aileyi yasa boğdu, oda aniden çekip gitti
Bir Pazar günü trafik kazasıyla geldi eceli,
O hakka yürürken bizler hakikate şahit olduk

Yorgun uykusuz ve İstanbul un hengâmeli gecesiyle buluştuk
Buluştuk amma yinede bir azcık olsun
Ne gideni geri getirebildik, ne matemi dağıtabildik
Sadece biraz olsun, acıyı paylaşmak adına
Dualarda sadece âmin diye bildik, işte bu kadar (kudretliyiz)
o da gitti senin gibi.

Ve çok geçmedi ki, çocukluk arkadaşım, nazım sarı
Oda bir anda kalp krizi dolayısı ile hakka yürüdü
Dertlerden, borçlardan, sıkıntılardan, hayatın bin bir
Telaşesini körpecik omuzlara yıkarak gitti sessizce

Ve şimdi, son giden yiğit adam, Tekin kardeşim sen!
En son bir ahbabın iş yerinde melül melül bakan gözlerinle
O yumuşak ipek gibi sözlerinle mütevazı halinle
Soğuk bir günde, son yudumladığımız buharlı çaymış içtiğimiz
Şu an hayalimde, edepli oturuşun, incitmeden konuşusun
Ve yorgunum dediğin, cümleler kaldı aklımda
Hakkım varsa helal olsun, ruhun şad mekânın cennet olsun

Kim bilir bizler nasıl, geleceğiz gittiğin yere...
Alaca ağlıyordu, sen giderken, gönüller hüzünlü
Gözlerde yaş, dillerde tekbir, sesleriyle hakka yürüdün

Seni her zaman fatihayla anacağız,
Yüreğimizde her daim o sevecen halin,
Gönlümüzde sevgin, yaşadığımız sürece baki kalacaktır

Ne güzel bir(miras, isim) bıraktın sevdiklerine
İyilikle anılmak ne güzel, Allah bu güzelliği
Herkese nasip etmez biliyorsun.
Dileğimiz razı olsun yaradan,
En emine emanetsin…

bizde bir gün geleceğiz, senin gittiğin yere
belki senin gibi değil ama,birgün mutlaka geleceğiz
senin gittiğin yere...

Ailene ve sevdiklerine sabrı cemil mekânınız cennet olsun
El fatiha.