Askıya asan giriyordu içeriye.
Bizim insanlığımız kapıdan sığmadı.
Çıkarmaya da gönlümüz varmadı.
Çöktük kapının girişine,
izledik geleni geçeni.
İnsanlığını dışarıda bırakan,
sahte tebessümlerle
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta