Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Yüreğine sağlık dostum.Zamanımızı bırakın asırlar önce bile Diyojen adam arıyorum diye dolaşmadı mı?Adam olmak çok zor.Hele hele onu devam ettirmek ondan da zor.Adamsız bu dünyaya alışmak zorundayız.Şiirlere dökeceğiz.Ne yapalım.
sayın şair,derler ya;bir musibet bin nasihatten daha evladır..diye.siz daha genç bir yüreksiniz, işte hayatı ilmek ilmek bizzat yaşayınca işte o zaman hakiki olgunluğa ulaşılabiliyor.yaşanmadan anlaşılmıyor bazen gerçekten.ama sizin dik duruşunuz hiçbir zaman bozulmasın lütfen.şiiriniz bazılarına ders mahiyetinde olmuş.sizi kutlarım.yüreğinize sağlık....
Yürek güzelliğiniz şiirinizde ki mısralarınız da dile gelmiş çağlamış adeta. Dilerim gönül ışığınız hiç sönmez. Tam puan, Bilal Esen
sayin Abdullah
Dost bildıklerım.......
Bu gibi gerçekler iyı insanların kötülerle kaşılaşması demektır ve kolay degil kimin gerçek bır arkadaş oldugu. ben son 37 senede bır defa ödünç ''1000 lıraya''' paraya ihtıyacım oldu oda 35 sene önce ıdi. ondan sonra denemek için para ıstedim belkide 10 kişiden hep ufak paralar yalnız ikisı tamam dedi. benım en iyi dostum bankalar .ödünç para için.geçmiş olsun zaman düzeltırç inşallah muafak olursun yakında.
hayırlı günler Tayfun
Dostlarım var diye bende güvendim
Güvenmek bir yana birde övündüm
Anlayınca feryat edip dövündüm
Meğer bu Abdullah her gün sağılmış…
Ne yazık dostlarım adam değilmiş...
malasef öyle Abdullah gardaşım gerçek dostu bulmak için illaki bir kere tökezlemen gerekir bende aynı senin durumunda kaldım bir zaman ama sabır sabır hepsi geçiyor en yakınlarım 115 bin markımı çaldılar yediler onlar bu gün çok şükür benden daha perişan oldular metin ol bekle sabırla
tebrikler değerli dost, güzel bir çalışmaydı....
SAIR KARDESIM BENIM.
HAYAT BIR MERDIVENDIR. CIKMALI INMELIDIR.
VARLIK VE DARLIK TA IMTIHANDIR BIZLER ICIN.
TABIIKI DOST VE AHBABLARI TANIMAMIZ ICIN
DE ÖYLE...ACIK VE HARBI YAZMISSINIZ KUTLARIM..
Siir sayfama ugrama zahmetinde bulunursaniz,
DOST BULAMADIM adli bir dörtlük okursunuz.
Siz daha gencsiniz bize göre biz 50 sine dayanmis haytin tüm olumsuzluklarina sahid olmuslar olarak, size sabirla hayati yasamaya devam diyor , saygilarimi ve muhabbetlerimi sunuyorum.
Selam ve dualarla...
Hayat maalesef inişli çıkışlıdır Abdullah kardeş..şiir güzel olmuş iyi bir ders almışsın ama keşke yaptığın iyiliklere değinmeseydin...Acılar bizi daha da olgunlaştırır daha çok gençsin geçer ama iyi bir ders olmuş....Geçer,inanki geçer.üzülme...
Delikanlı adamsın Abdullah bey gerisi hikaye..
Bu şiir ile ilgili 39 tane yorum bulunmakta