adam sonu olmayan bir aşk arıyordu
kadın ise her aşkın bir sonu olduğunu düşünüyordu
adam kadının ruhunu çalmak için çabalıyordu
mevsimlerden sonbahardı
hava bir yalnızlığa çalıyordu
adam sokakta tek başına yürürken gördü kadını
tüm mevsimlerin en güzel günü gibiydi kadın
kokusunu adamın yüzüne çarptırıyordu rüzgar, kadının tenine ulaşmak adına
sonu olmayan bir yolculuğun başında olduğunu biliyordu adam
yüreğini bedeninde zaptetmekte zorlanırken...
kadın çıkacağı yolculuktan bihaber adamın yanında usulca geçip gitti
kokusu kaldı aşkın...
not:sana aşık olduğum o günü hiç unutmadım.
sensiz kaldığım bu evrende aldığım her nefesimde yalnız ama yalnız adını yad eder dudaklarım...
Kayıt Tarihi : 17.8.2010 20:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!