1950- ve hala yaşıyorum ne tesadüf değil mi?
Bu şehrin sokakların da yürüdük,
Oturduk dinlence yerlerinde saatlerce
Umutsuzluğa kapıldığım gecenin her birinde
Sırdaşım oldu zamansız kederlerim
Gün batımında çocuklar koşarken
Ve yalın sensizlik bedenimi sararken
Omuzum da omzunun sıcaklığını duydum.
Satarsın gözlerinin dikkatini, ellerinin nurunu, bir lokma bile tatmadan
yoğurursun
bütün nimetlerin hamurunu.
Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı
Karun etmek hürriyetiyle hürsün!
Devamını Oku
yoğurursun
bütün nimetlerin hamurunu.
Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı
Karun etmek hürriyetiyle hürsün!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta