1950- ve hala yaşıyorum ne tesadüf değil mi?
Bu şehrin sokakların da yürüdük,
Oturduk dinlence yerlerinde saatlerce
Umutsuzluğa kapıldığım gecenin her birinde
Sırdaşım oldu zamansız kederlerim
Gün batımında çocuklar koşarken
Ve yalın sensizlik bedenimi sararken
Omuzum da omzunun sıcaklığını duydum.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta