Adam Bilmiyor Şiiri - Halil Gülez

Bu şehrin sokakların da yürüdük,
Oturduk dinlence yerlerinde saatlerce
Umutsuzluğa kapıldığım gecenin her birinde
Sırdaşım oldu zamansız kederlerim
Gün batımında çocuklar koşarken
Ve yalın sensizlik bedenimi sararken
Omuzum da omzunun sıcaklığını duydum.
Nar çiçeği bedenin hemen şuracıkta,
Yanı başım da.
Sen uyurken gece boyu,
Yürüdüm geceleri yollarda
Yürüdüğümüz oturduğumuz yerlerle konuştum,
Yorgun gecenin şafağında.
Tanıklık ettiler sevgimizin kutsallığına,
Ne varsa acı adına ellerimle yapmışım,
Sevildikçe, öpüldükçe güzelleştiğini gördüm.
Bir dinlencenin boyalı duvarında.

Hüzünlü bir uykuya daldığımda,
Gecenin saat üç’ünde sordu adam;
“Sen deli misin? ”
sana daldım, sana çoğaldım
adam bilmiyordu, sabah ışıklarında,
gözlerim yorgun,
ayaklarım artık beni taşımıyordu.