Adam Arayan Adam Şiiri - Mustafa Çetinkaya

O, Tunceli'li Diyojen'di
Elinde fener mecliste gezer
Adam gibi adam arardı.
Aradığı çoğunluğu da hiç bir zaman bulamadı.
Kıymetini bilen ise hiç olmadı.
O öylece,
İsyankar yüreğiyle
Elinde feneri,
Doğrulardan şaşmadan,
Çağdaş dünyaya doyamadan
Yanlışları söyleye söyleye ebediyete gitti
O adam
O cesur yüreğiyle
O değdiği yeri yakan sözleriyle
O güvenilir önsezisiyle
Karanlığa meydan okuyan düşünceleriyle
Tunceli'li Kamer Genç' ti.

Çok üzerine yürürdüler çok
Çok saldırdılar çok
Balyoz gibi sözlerle kürsülerde
Dişini tırnağına takıp
Hepsini de sıraya dizdi.
Çok hakaretler yedi, çok
Pes etmedi, etmezdi, direnirdi
Yüzünde alaysı bir gülücük
Ben sizin ne mal olduğunuzu biliyorum bakışlarıyla,
Muhaliflerini deli ederdi.
Dürüst ile arkadaş,
Vicdan ile yoldaşdı,
Zalıma söverdi
Sözleriyle döverdi.
Yani dostum şu dünyadan
Kimseye eyvallah etmeden
Eğilip bükülmeden
Tunceli'li Diyojen diye bir yiğit geçti.