Ben kafkasların çocuğu
Kan ve barut kokusundan
Gözyaşı ve acının ortasından
Güller ölüm kokarken
Ağlamadan, kırılmadan, yıkılmadan
Binlere değil, milyonlara yakalanmadan
Kalbimin tam ortasından
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Güzel.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta