Ben kafkasların çocuğu
Kan ve barut kokusundan
Gözyaşı ve acının ortasından
Güller ölüm kokarken
Ağlamadan, kırılmadan, yıkılmadan
Binlere değil, milyonlara yakalanmadan
Kalbimin tam ortasından
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Güzel.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta