Sende benim gibi köylü çocuğuydun,
Kente gidince adam mı oldun.
Birkaç gün geçmeden geldiğin yeri unuttun,
Doğru ya! Unutmuştum sen adam olmuştun.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Sılaya bir özlem kokuyor şiiriniz. Anneye olan hasretler.. İçinizde olanı yaşamanızı dilerim. Tebrikler.. Gül Doğan
Memleket özlemiyle yazılmış bir şiir.
Kutlarım
Recep Uslu
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta