Zor bir hayata
adım attık.
Yürüdük dikenli yamaçlara doğru.
Ve ayağımızda hasretin cam kırıkları,
sürüldük bir kasvetli yağmura doğru.
Prangalar vurulmuş ayağıma,
suçum çok sevmek.
Sevmeseydim böyle;
yanımda olurdun hep.
Dünyanın kanunu bu,
seversen çekersin.
Taş kalpli olsaydım;
ben hep gülerdim.
Madalyalar takıldı
kalbime hasretten.
Elimde rekorlar
günleri bitirmekten.
Sen bir gün gel yeter
bu sinem hazır derde,
sevmeyi bilen adam
öğrendi beklemeyide.
(Ankara 2002)
Evren DalgıçKayıt Tarihi : 10.12.2004 11:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!