Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
rengini unutan bir hatıranın karşıt iki tonu
hafızasını tazeledi bilinçaltının pusunda
...............
bir hayalin peşinde sürüklenen düşlerde durur ayakta bir adam...
zaman susar bakışlarında okurken akşam... H.K
..............
yüreğinize sağlık Murat hocam, saygı ve selamlarımla.
rengini unutan bir hatıranın karşıt iki tonu
hafızasını tazeledi bilinçaltının pusunda
gülümsedi suskunluğun kıpırtısız dudakları
algısını kaybeden zamanın akrebi
saldı zehrini geçmişin acılarından beslenerek
nihayetini gölgesine boyarken siyah
küstah rüzgarın sürdüğü bulutların ardında
üşüyordu yıldızlar
yıktı kendini geceye
namlusuna sürülen bakışları
kirpik ucuyla çekti tetiğini gözpınarının
aktı eski yüzünden, eskimiş yıllar
ne çoktu yokluğun telaşları
ne çoktu ömür
oysa bir kaç tebessüm kadar
azıcıktı adam
Azizim!
dolu dolu yüreğiniz dert görmesin kutlarım muhabbetle
Başarılarınızın devamını diliyorum
yıllar eskidikçe telaşlar artar
ve tebessüm çok daha değer kazanır
çünkü o artık eskimişliğin azınlığındadır,
bundan böyle
ne çokça ömürler sığabilir adamın gamzesine
ne de üşüyen yıldızlar..
tuhaftır.. bir diğer adı da yaşamaktır...
tebrikler,
Yorum sayfamda yorumu bulunan
Tüm arkadaşlara sayfalarında ki
İlk şiirlerinden göndereceğim
Çünkü başka gönderemiyorum
Sanırım netimim hızı da düşünülünce birkaç saatimi alacak
Selam ve saygılarımla arz ederim
Sayfama da yorumlarınızı acilen beklerim ihtiyacım var
Sayfamda ki tüm dostlara sitemdir
Neden hatırlamaz bakmazsız bana
Üç ay oldu pasiflendim sebepsiz
Bre davran bir şey söyleyin daha
Kimisi uğruyor sessiz sedasız
Kapatıp gidiyor selam vedasız
Dostlar olmamalı böyle vefasız
Bre yiğit bir şey söyleyin daha
Sabır taşım bak çatlıyor yavaştan
Atarım kendimi yatağa baştan
El çeker şiirden sevdadan aşktan
Bre ablalar bir şey söyleyin daha
Halimi hatırımı olmuyor soran
Çıksın birde bu işi hayra yoran
Başımda tipiler tepemde boran
Bre kostak bir şey söyleyin daha
Onlarca şiiri attım sayfama
Bir okuyanı yok taktım kafama
Hani ortak idik biz her cefada
Bre bacım bir şey söyleyin daha
Eğer suç olmuşsa hakkı söylemek
Gidiyor bu millet geriye demek
Boşa çekilen onlarca emek
Bre gardaş bir şey söyleyin daha
Fırından yeni çıkmış bir ekmek lezzetinde ve bir o kadar da doğal...
Tebrikler...
Gözyaşları kurşun gibi deldi yanaklarından süzülerek düştüğü göğsünü. Son bir kez dana baktı, yaşan mışlıklara ve yokluğuna.Derin bir nefes aldı, sanki son kez bakar gibi dünyaya.Ve...
Ve gözlerini kapadı yine anılarda yok olmak için...
rengini unutan bir hatıranın karşıt iki tonu
hafızasını tazeledi bilinçaltının pusunda
gülümsedi suskunluğun kıpırtısız dudakları
algısını kaybeden zamanın akrebi
saldı zehrini geçmişin acılarından beslenerek
nihayetini gölgesine boyarken siyah
küstah rüzgarın sürdüğü bulutların ardında
üşüyordu yıldızlar
Betimlemelerle süslenmiş harika bir şir okudum kaleminizden. Yüreğinize sağlık. Sevgiyle kalın.
serbestin en güzellerinden di.
tebrikler ve paylaşım için eşekkürler.
Şiirlerim gibi yorumlarm da güzel olmayabilr.Zaten yorum değil yazdıklarım.Sadece çok beğendiğimi ifade etmek istiyorum.Yazdıklarınızı okumak keyifli
Murat kardeş.
Saygılar
Bu şiir ile ilgili 20 tane yorum bulunmakta