Adaletmiş Şiiri - Rıdvan Sürücü

şu kadere bak. nasılda pas tutturdu birgün içinde hayalleri.
buz gibi dört duvar arasına sığdırılmaz
haksızca elden alınan özgürlük
isyana sevk etmek olmamalı

kasıtlı yapılmayan hataların bedeli
ve bir insanın içinden alınmamalı
hiç sormadan yüzünü güldüren neşesi
yaradan allahın kanunda hukukunda yok böyle bi eziyet

evet mevlam herşeyi bilir şüphesiz
ama bu yalan dünyanın ceza kanunda
böyle acımasızca davranılmasını emretmedi
zulmetmeyi hak görmez hiç bir kuluna

yazık değil midir kaderin ömür boyu
vicdan azabına mahkum etmesi yetmez mi?
yaşanılan her kötü şeyin izi kalır insanın benliğinde
umutlara hayallere tutunarak değil de

demir parmaklıklara tutunarak yaşamayı öğretmek midir
yani nefes almanın bedeli, hangi akıla hizmettir?
isteyerek olmasa da yaşanan bu olaydan
zevk değilde her nefes alışverişinde

üzüntü duyacak olanın bu da adalettir deyip canını yakmak?
dışarıda olndan bitenden habersiz,
hayatın güzel renklerini görmekten yoksun, tatsız, tuzsuz
bir yaşam sürenin dört duvar arasında geçirdiği

her saatin orda bi ömür olduğunu kaç kişi bilir ki?
eğer ki doğruya da yanlışa da kesiliyorsa ceza
buysa yalan dünya da adalet dedikleri
ölüm olmalı, zulüm olmamalı hiç birşeyin bedeli