Adaletin Şövalyeleri Şiiri - Akın Akça

Dost düşman birbirine karışmıştı gene de biri belli: Üzerimize düşen Adaletin şanlı gölgesi
-

Titan'dan Satürn mü?
Yoksa mavi-beyaz dev Uranüs mü?
Sırtındaki kambur terliyor zamanın
bazı kişiler belirdiğinde
grizunun içinde.
Bir kraterin içinde
sessizden yön vermeye tüyden kargılar.
Volkan bacasından daha derine magma,
amonak, metan, sülfür...
Şato şamdanı,
aynen, mahzensi koridoru'nda:
Deminki tüy kalemleri tarihin
izbede kalmış; bir ölçüde,
bıraktırılmış tozunun...
Civciv sarısından kuran devleri:
' yıkmak ne ki? ':
komut gelmişti 'yarın, şu duvarları!
şu geçtiğin buharı! sisi! ...'
'Anzavur Bekçileri şövalye midir? '
'Kaç kişi daha
geldi aşiretinin izinden
kurban olacak bu iz-takip'e...'
Fıskiye şimdi
dağın tepesinde ince.
'Dünya-patlayacak
bir susturulmuş volkan',
ama kimseyi bulması
gerekmiyormuş eteğinde.
O cılız fıskiyenin sebebi bu olmalı
-cılızlığının, şimdilik...
:Hiçbir can feda olmamalı.
Büyük patlayış gelince,
herkes sapasağlam kalmalı.
Ama yeniden denizler sarmalı etrafı.
Bazıları buhardan çıkıyor.
Kargılar ellerinde,
kalın miğferli
ama atlarıyla sırdaş, kardeş.
Gerçeğini göstermeye
geliyorlar olayın.
Yarıyorlar tanı,
alacakaranlık düzenleyicileri.
sabahtan geceye giden
bir devir-gün'ün;
'günbatımlarını,
estetik belirleyicileri'.
Yoksa, batması iyi değildir.
İşte budadıkları da odur.
Şafak olduğunda,
bilirler gün başladı.
Gene de terazi hiç dengesiz olmadı:
Dengeyi biraz bozmalı,
iyilikten, güzellikten
yana -burda bulunmalarının amacı.
Sonra çıkarabilirler
üst-kalkanı, miğferi,
gürzü; besleyebilirler atı,
kendilerini, su da içebilirler.
Ağır ölü toprağını
savurup atıyor nereye olursa gene,
karanlığın terbiyecileri;
ve susamaya çalışıyorlar
sessiz tepkisizlerin yanında;
herkes, onlar susadı kansa da...
Artık, anlamlı ışıldattılar
talihiyle tarihin geleno miğferi.
Ve ışık açıyor kendini oçiçekte;
kana kana içiliyor su.

-