Adalet, adalet, ah adalet; çölde su!
Kıldan ince, kılıçtan keskin doğrusu.
Güneşi çekip getirse gariplerin ocağına
Otursa sıcaklığıyla bir annenin kucağına.
Adalet; Kâinat’ın rengi, ayarı, düzeni
Babamın oğlu, kızı; annemin kuzeni.
Sana karanlıkta, güneş gibi muhtacım
Doğduğumda dudağıma düşen ilacım.
Sıcacık güneş gibi, eşit yağmur gibi
Ay mavi, gök mavi, berrak denizin dibi
Bir adalet düşünün, insanlardan uzak
Nasıl adalet ki, adalete kurmuş tuzak?
Yazın adaleti sırtlanların dişlerine
Gül takın, kuzuların gülüşlerine...
Öyle bir dünya ki, kuzuları bağlamışlar
Kurtları salıverip adaleti sağlamışlar…
Uyan yavrum, adaleti avucuna yazayım!
İstersen karşı dağlara ellerimle kazayım.
Adalet neredeyse bulup getireyim sana?
Gök mavi, uçurtmaların özgür, anlasana!.
Kayıt Tarihi : 4.4.2010 20:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
KÜRESEL HAYDUTLAR EZİLEN MÜSLÜMANLAR
HACİ TİMURTAŞ 2
TÜM YORUMLAR (5)