Adaletin gölgesinde

O saat çalacak elbet, gece yarısı vuracak,
Takvimler gösterecek o şaşmaz anı
Dağ sandığın kibirler, toprağa yüz sürecek,
Zulmün tunçtan kalesi temelinden çürüyecek.

Devler de diz üstü çökecek bir gün,
ey gafil güruh!
Göğe uzanan kollar,
toprağı öpecek mahzun ruh.

Saltanatlar devrilir, taçlar düşer çamura,
Mazlumun ahı titretir o sağır, taş surları da.
Putlar da gözyaşı dökecek bir gün, tunçtan, altından,
Kendi yalanlarına ağlayacaklar candan.

O sahte parıltılar sönecek
bir nefeste,
Hakikat güneşi doğacak
en karanlık gecede.

Kurtuluş yakın, amma erken, amma geç, zaman işliyor,
İlahi değirmen yavaş, ama incecik eliyor.
Ne saklanacak köşe, ne sığınacak liman,
Herkes kendi ektiği fırtınayı biçiyor, inan!
Eden ettiğini çekecek bir gün, bu şaşmaz yasa,
Zalimin hesabı var, dönse de dünya tersine basa.

O gün adalet kılıcı inecek
en keskiniyle,
Ve tarih yazacak: Zulüm diz çöktü
hakikatin önünde!