Adaletin Bu mu Dünya Şiiri - Sıdıka Emek

'’Dur abla, dur’' dedi utangaç gözleriyle
''Ayakkabılarını boyayım
Parlatıvereyim şuracıkta''
Biraz yürüdüm ama
Abla deyişi çınlıyordu kulaklarımda
Üstü başı yırtık
Eli yüzü boya olmuş
Bakıyordu masumca..
Daha küçücük yaşta ekmek parası için
Bekliyordu yoldan geçenleri..
Döndüm geriye
Boyalı ayakkabılırımı tekrar boyatmak için uzattım önüne ayağımı..
Bir bana baktı boyalı olduğunu görünce
Bir de yere..
Biliyordum para versem almayacak, incinecekti..
’'Şöyle bir fırçala da parlasın’'dedim
Hemen fırçayı sürtmeye başladı hevesle
Bitirdi işini
’'Kaç para’'dedim
Asla incitmeyecektim onu..
Hakkımla aldım demeliydi..
’'Bir lira versen yeter hanım abla'’dedi
İçimden geldi halini hatırını sormak
’'Nerelisin’'dedim
’'Nevşehir-Ürgüp'’dedi
’'Okumuyor musun’'dedim?
’'Babamı trafik kazasında kaybettim
Evin en büyüğü benim
Geçimimizi sağlamak için çalışıyorum'’dedi..
Cebimdeki bütün paramı vermek istedim o an
Gözlerim doldu ama olmuş, olan
Çıkardım beş lira verdim
'’Çok verdin abla ne yaptım ki iki çekmeye çok bu'’dedi
’'Sen al kardeşlerine verirsin, itiraz yok’'dedim
Hem utandı, hem sevindi..
’'İyi günler’'dedi sonra..
Küçük olduğu halde büyüyen adamın yanından uzaklaşırken
Altında şoförlerle okula giden çocukları düşündüm
Kendi kendime
’'ADALETİN BU MU DÜNYA BU MU’'dedim.?