Adliyenin kapısında adaleti gördüm,
Ne elinde kılıcı kalmış ne de dengeli terazisi!
Gözü açılmıştı ama gönlü kararmış!
Ağlıyor zavallı, iki gözü iki çeşme…
Temizliğine gittiği evin önce babası, sonra da oğulları sıra ile…
Üstü başı yırtılmış, göğsü elbisesinden dışarı fırlamış, ayakları kanlı.
Elleri de kan içinde zavallının, eli kanlı katil olmuş!
Dili tutulmuş, konuşamıyor hırsından.
Bakışları kötü kötü!
Temizliğine gittiği evin önce babası, sonra da oğulları sıra ile…
Yok muydu o evin hanımı diye soracak oldum, kahpe dedi, tükürdü yüzüme!
İş birliği etmişler.
Neredelermiş o evin kızları, duymamış mı komşuları, bağıramamış mı?
Hep birlikte, el birliği ile taammüden ADALETİN IRZINA GEÇMİŞLER! ..
Temizliğine gittiği evin önce babası, sonra da oğulları sıra ile…
Kayıt Tarihi : 23.7.2014 04:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (7)