Adalet Yürüyüşü Şiiri - Nevzat Dağlı

Adaletle yürüyen hakkını alır bir gün,
Karşısına zalimce duranlar utanmalı.
Halk haklıyı, haksızı anlayıp bilir bir gün,
Ulusu sürü gibi görenler utanmalı.

Kalmalı yurdumuzda adalet mülke temel,
Hukukun üstünlüğü olmalı büyük emel.
Hukuk terazisini bozmamalı hiçbir el,
Bozmak için araya girenler utanmalı.

Haklıları kirletip, haksızları yıkayıp,
Temizlik yaptım demek hukuka büyük ayıp.
Mağdurun feryadına kulakları tıkayıp,
Savsaklayıp ipe un serenler utanmalı.

Haksızlar, korunarak yasa ile aklanır,
Parasının gücüyle kirlerinden paklanır.
Zalimler hak yiyerek güç ardına saklanır,
Mazlumlardan hesabı soranlar utanmalı.

Bağımsız, tarafsızsa adalet saygın olur,
Muktedire kul ise, en büyük kaygın olur.
Güvendeyse adalet, güvenlik yaygın olur;
Adalete tuzağı kuranlar utanmalı.

Tertemiz duygularla severiz adaleti,
Haksızın çıkarının olmamalı aleti.
Amacı kötü olan bıraksın dalaleti*
Adalete lekeyi sürenler utanmalı.

Çürümüş adaletin dalları başa çöker,
Gölgesinde yatanı yok eder teker teker.
Hak yeşertmek isteyen hukuk fidanı diker,
Adalet ağacını kıranlar utanmalı.

İnsanlar yürüyorsa adaletin peşinde,
Yürekler yanıyordur haksızlık ateşinde.
Yağmurlarda ıslanıp, kurursa güneşinde,
Adalet isteyeni yoranlar utanmalı.

Adalet kavramını yüreğine yazanlar,
Gücünün haklılıktan geleceğini anlar.
Barış istekleriyle yürüyorsa insanlar,
Ortamı kavga için gerenler utanmalı.

Nevzatların* yüreği Kemallerle* yürüyor,
Acılar umutların kozasında eriyor.
Olanları biteni halk ve Tanrı görüyor.
Gözlerine göz bağı saranlar utanmalı.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat
* Dalalet: Sapınç, sapkınlık, doğru yoldan ayrılma.
* Nevzat: Çocuk.
* Kemal: Yetkin, ergin.