Adalet Yürüyüşü Destanı Şiiri - Nevzat D ...

Adalet özlemi vardı insanda,
Hakka tapan, gönül veren yürüdü.
Yüreğim burkuldu gördüğüm anda,
Görmeyen yürüdü, gören yürüdü.

Ankara’dan çıktı karar verenler,
Yollara koyuldu dostlar, yarenler.
Güzel günler için düşler görenler,
Barış için hayal kuran yürüdü.

Kadın, erkek, çoluk, çocuk koşmuştu,
İnsan seli bendi aşıp taşmıştı.
Elleri bayraklı gençler coşmuştu,
Başına bandını saran yürüdü.

Köylü anasını aldı yürüdü,
Çoban sürüsünü saldı yürüdü,
Esnaf emanetçi buldu yürüdü,
İşinden, gücünden kıran yürüdü.

İşçiler, memurlar ve emekliler,
Adalet yolunda sel gibiydiler.
Yürüyüş topluma ışık dediler,
Karanlığa yumruk vuran yürüdü.

Çıraklar yürüdü dükkandan kaçıp,
Usta da ordaydı kazançtan geçip.
Herkes kendisine bir yoldaş seçip,
Yollarda dostluğu kuran yürüdü.

Mühendis yürüdü, doktor da vardı,
Hukuku horlayan şapka çıkardı.
Bu halkın verdiği toplu karardı,
Simit satan, odun yaran yürüdü.

Halka moral verdi sanatçı, yazar,
Bir ışık yaktı mı bin nifak bozar.
Halkım uyanıyor bak azar azar,
Sabahı geceden deren yürüdü.

Gezi şehitleri anne babayla,
Kumpas mağdurları şehit subayla;
Yolları paylaştı güneşle, ayla,
Acıyla umudu karan yürüdü.

Yaşlılar yollarda gençliği buldu,
Gören duygulandı, gözleri doldu.
Basın emekçisi göz kulak oldu,
Haksıza hesabı soran yürüdü.

Topluma yön veren usta yoldaydı,
Yakını ölenler, yasta yoldaydı.
Kalpleri tekleyen hasta yoldaydı,
Canını yollara seren yürüdü.

Halkçı siyasetçi halkın yanında,
Her zaman yerini alır anında.
Yurdum insanının vardır şanında,
Halay, Zeybek, Kaşık, Horon yürüdü.

Vatansever insanlarım can cana,
Hocasıyla öğrencisi yan yana,
Kucakta bebeği kaç yeni ana,
Sevgili yürüdü, yaren yürüdü.

Toplum kenetlendi sanki yollarda,
Her kesimden vatandaşım ardarda.
İşinden atılan, kovulan orda,
Adaletsiz hapse giren yürüdü.

İstanbul Maltepe zafer yeriydi,
Adalet isteyen hak neferiydi.
Kemaller Kemal’in has askeriydi,
Meydanda selama duran yürüdü.

Milyonlar ordaydı duygu, düşünce,
Çok şükür dediler engel aşınca.
Hastalar yatakta sabrı taşınca,
Hayalle düş ile varan yürüdü.

Hak arayan birbiriyle bilişti,
Umut yüklü gözleriyle gülüştü.
Hakları çiğnenen orda buluştu,
Kendini hukukla yoran yürüdü.

Adalet isteyen aydınlık ister,
Bir tanık ararsan Nevzat’ı göster.
Yüzü tutmayanda yırtıldı astar,
Bu işin sırrına eren yürüdü.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat