Adalet Sarayı Şiiri - Akın Korkmaz

Yolumun üstüne dikmişler
Kocaman bir adalet sarayı
Sarayda adalet ne gezer
Siz deli mi sandınız adımı

Hem böyle saray mı olur
İçinde bir yığın mahkeme
Konmuş hâkimin önüne
Saymakla bitmez sanıklar
Kimi haklı kimi haksız
Bir yığın insan seli dolmuş
Saray saray olalı görmemiş
Böyle kalabalık, böyle cümbüş

Duyarım, dahası varmış
İstemediğin kadar dava
Sıra sıra raflardan taşmış
Unutulup gitmiş sarayda

Merak etmiyor da değilim
Acaba nasıldır içerisi
İster misin bir gün gitsem
Savcılara şikâyet etsem seni
Duyan gören güler mi dersin
Anlar mı şu perişan halimi
Hâkim şöyle der mi acaba
Saraya kim aldı bu deliyi

Kim ne derse desin be
Deli deseler ne kaybederim
Hem fena mı canım
İçinde mahkeme de olsa
Hiç yoktan saray gezerim

Avukatım olmaz benim
Kendim anlatırım derdimi
Hoş, sana anlatamadım
Paralasam da kendimi

Desem ki Sayın Hâkim Bey
Ben bu kızı çok sevdim
Ama o beni hiç sevmedi
Derdimden hasta düştüm
Şiirler yazdım delice
Karanlık kâbuslar gördüm

Evet, evet bahse girerim
Hiç böyle dava görmediniz
Kitaplar yazmadı böyle aşkı
Eğer müsaade ederseniz
Onun cezasını bendeniz vereyim
Salona teşrif eden herkesin önünde
Şiirlerimi yüksek sesle okusun
Sonra ister sevsin, ister nefret etsin
Yeter ki yetkili ağızdan şiirler duyulsun