Adâlet Öleli Yüz Sene Oldu

Bizi eme, eme, tam yüz senedir
İliği kurutan vampir kenedir
Zerkettiği zehir özde, gene’dir
Mücâhidi kayboldu aramak işim
Dün ayak öpenden bugünkü hışım

O Adâlet; vefât etti edeli
Adâletsiz simsar piyasa, deli
Herkesin cebinde sistemin eli
Sistemi çökertmek farzdır gardaşım
Kâfir sistem çökse ağrımaz başım

Kahraman kahrından felç oldu yatar
Muharrem kör oldu alaya çatar
Ramedanın tığı Tugaya batar
Şâbanla muhabbet ettirdi düşüm
Cenneti âlâya girip gülmüşüm
Gönül komadadır Mürüwet firar
Ettiğinden beri Muzaffer arar
Bulmak azmi için yoktur istikrar
Cevherdir toprağım ve çakıl taşım
Sistem varoldukça dökülür yaşım

Yüz yıl önce defnedildi mezâra
Gördüm dersen hortlağıdır kazâra
Birütüs ihânet eden sezara
Cevheri ferâset yokturki, boşum
Yal veren çün hırıldadıkca, hoşum

Bu sistem; kâfirin kurduğu düzen
Düzeni kuranlar, mü’mini ezen
Kan damarlarının içinde gezen
Devrân eyledikçe doğrulmaz kaşım
Kurtulmamız lâzım can arkadaşım

Boşuna arama yüz sene önce
Öldüğünden mezarlığa gömünce
Sam yeli esipte inceden ince
Vurup soldurduğu akıl evdeşim
Bir tekim dünyâda bulunmaz eşim

İSLÂMİ: bu seyir Ellâh’a değil
Tağutperest mümin, billâha değil
Yaşanılan İslâm, tallâha değil
İzzet İffet hâyâ’dır gönüldaşım
Âkıbet Cennette yemyeşil kuşum