Yolda giderken tesadüfen,
Bir arkadaşımla karşılaştım.
Konuştuk oradan buradan,
Sohbet edip şakalaştım.
“ Sakal bırakmışsın. ” dedi,
“ Evet bıraktım. ” dedim.
“ Sünnetime uymuşsun. “ dedi,
“ Sen sünnet oldun mu? . “ dedim.
Anayasa ile güvence altında,
Din ve vicdan hürriyeti.
Dini inancımla alay ediyordu,
Böyle anlıyor herhalde Cumhuriyet’i.
Kimsenin giyimine karışmıyorum,
Kimsenin inancına karışmıyorum.
Zaten hakkım yok ki karışmaya,
Böyle insanlara hayret ediyorum.
Durup dururken mesele çıkarmak,
Baz ı insanların meziyeti.
Böyle zamanlarda anlaşılıyor,
İnsanların kötü niyet ’i.
Bazı insanlar nedense,
Kendisini üstün görüyor.
Değerlerimizi hiçe sayıp,
Alay edip kendince gülüyor.
Asgari düzeyde saygı duymak,
Yasaların ve örfün gereğidir.
Fikirlerimiz farklı olsa da,
Aynı geminin içindeyizdir.
At gözlüğünü takanlar,
Asla gerçeği göremezler.
Zihnini kiraya verenler,
Adalet nedir bilemezler.
31.05.2018
Bulancak/GİRESUN
Kayıt Tarihi : 3.6.2018 14:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Arkadaşım bana " Sosyalist" olduğunu söylüyordu. Sosyalizm dini afyon olarak görmektedir. Gerçekten sosyalistler dinsiz olmak zorunda mıdır ? diye düşünüyorum. Eğer öyleyse Sovyet Sosyalist Cumhuriyetleri Birliğinin altından neden kilise ve papazlar çıkıyor. Demek ki gerçek hayatta bu yürümüyor. İnanmak insanın fıtratında var. " İnanmıyorum " diyen insanlar aslında " İnanmamaya inanıyorlar ". Böylece inanç ihtiyacını böyle karşılıyorlar. Ama farkında değiller.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!