Dert eklendi yüreğe, söndü ocaklar başta
Gözyaşlarımız dinmez, yaralı soma yasta
Bedenler kömür oldu, madenciler naaşta
Hesap kaldı mahşere, ağıtlar susmaz arşta
Yazacak ne kaldı ki, köreldi kalem yazmaz
Analar feryat eder, buna yürek dayanmaz...
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta