Adalet mülkün temeli miydi? Bir şeyin temel olması için veya temelde olması için o şeyin inşayı olması; yani inşanın kendisi değil de inşa içinde, inşayı tamamlar bir inşa parça olması gerekir.
Oysa adalet ne inşayı idi, ne de inşa bileşenlerinden olan parça durumdu. Ne de inşayı geliştiren bir tamamlayıcı katkıydı. Adalet inşanın tümü olmak isteyen yanılsama bir enfekte edişti.
Adalet seçilmiş kişi mülk sahipliğini ihsasla doğrulma doğrultma adına hareket eden eğri cetvelde hiç düzü çıkmayan çizgiydi. Zorunlukları da kendi koruması, kendi icadı saydıran bir algıyla tabana yayılır.
Adalet tamamen köleci sürecin sömürüyü meşru kılma; kişileri sömürüye razı etme düzenlemesi olan tek benci bir arazdı. Zorunlu olan koşutunda yanılsatma vererek benim hükmüm demeydi. Kişilere ölümü (açlığı-asayişi-tehdidi) göstererek sıtmaya (köleliğe, tevekküle, boyun eğmeğe) razı etmekti.
O sıcaklığı beyaz ellerin, o ilk bakış
Sebepsizliğin sebep olduğu şafak vakti
O çok sevmek gecelerde o çaresiz aldanış.
Uzayan saçlar, alnında avuçlarımızın
İste o, insanin bir yerde, aşka boyun eğmesi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta