Adalet Hanım’ ın Parmağı! Şiiri - Ahmet ...

Adalet Hanım’ ın Parmağı!

Bir daha açar mı dersin kırmızı karanfil?
Uçar mı bir daha yeşil boyunlu güvercin?
Karartılmış gök yüzü, simsiyah bulutlar ağmış üstümüze…
Kurutulmuş toprak çorak, yer yer çatlak, Anadolu’ lu topuğu gibi! ..
Kalmadı ne kelaynak ne ebabil.
Bir zamanlar vardı sarı çiğdem, mor menekşe.
Şimdi boyunları bükük belki, tepinmiş üstünde filler!
Atmacalar saklanıyor çakır dikenleri ile ayrık otlarının koynunda kırlarımızda…
Akrepler gezer oldu sahillerde.
Yılanlar çıyanlar sürünüyor dağ başlarında, ormanda.
Dokunmayın bari kırlangıca,
Bozmayın hanayımızdaki yuvasını!
Serçelerle arkadaş, deşinir mi saçak altlarında?
Isparta gülleri kokar mı artık?
Sarmaşıklarla yan yana barışık!
Kuşkonmazlarım vardı kırlarımda…
Küpeliler, ninemin teneke saksısında.
Şimdi hepsi göz hapsinde!
Göz altında bile kalmadı;
Tutuklu! ..
Tutuklu (olmayan!) listeli suçlardan! ..
Adalet Hanım kesecek diye bekler,
Dolandırıcıların, sahtekarların, ihaleye fesat karıştıranların, kalpazanların, vergi yüzsüzlerinin aydın yakan cani ve telle fidan boğan katillerin, hep kötülerin işine yarar;
Bir türlü iyilere, doğrulara, toplumcu düşünenlere, aydın ve devrimcilere em olmaz bu Adalet Hanım;
Aylar yıllar geçer kesilmez bir türlü,
Ama hep acır bu parmak!
Adalet Hanım’ ın terazisi şaşmış, gözü şaşılaşmış bir kere.
Hep acır, hep kanar, kangren olmuş bu parmak!
Kör Adalet Hanım, bir türlü görmez! ..
“Kör olasın demiyorum, kör olma da gör bizleri” demiş Usta Ozan,
Gel gör ki, “körün gözünü açarsan görür! ” demekteler!
Gel gör ki, görenleri kör etmeye, göstermemeye, görmemeye kararlılar…
Geleceğimiz kalmış topala, kekemeye, sağıra, dinciye, köre! ..
Boynu koparılası, parmağı kesilesi, kör olası cüzdanlı değil…
Vicdanlı, haklı, hukuklu, adil yaşayası Adalet Hanım…
Neredesin? ! .