Mizanı berk tutar, hakikat söyler
Vicdandan gönüle akar adalet…
Eşittir gariple ağalar, beyler…
Hak penceresinden bakar adalet…
Hukuksuzluk kıştır; boran, tipidir
Adalet kurtuluş, Hakk’ın ipidir
Karanlığa doğan ışık gibidir
Gönül göğümüzde çakar adalet…
Adalet ölmüşse kokmuştur zaman
Ümitvar gönülde tükenir güman?
Kaplar ruhumuzu zifiri duman
Sana pek yakışır vakar adalet…
Eğriden uzaktır, gider düzüne
İzini iz eyler Hakk’ın izine
Parmağını sokar zulmün gözüne
Hakikat mumunu yakar adalet…
Hakk’ın dostlarından bize yadigâr
Adiller yurdudur bu kutlu diyar
Zulmün yarasına dermansın ey yâr! ...
Nefret duvarını yıkar adalet…
Huzuru getirir; şehrime, dağa
Hakikat türküsü söyletir çağa
Aynı sofradan yer maraba, ağa
Uçurumdan düze çıkar adalet…
Hukuku çiğneyen, cinnetimsin sen
Gül yüzlü adalet, cennetimsin sen
Hakk’a karşı şükrüm, minnetimsin sen!
Zulmün boğazını sıkar adalet…
Seninle ruhuma inşirah iner
Mazlumların kızgın gözyaşı diner
Dünyaya Ömer’in kokusu siner
Yolsuzu yoluna sokar adalet…
Sözler anlatamaz gül cemalini
Değişmem bir şeye dost kemalini
Vasfedemez kalem vakur hâlini
Goncagül misali kokar adalet…
Kayıt Tarihi : 4.3.2014 12:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!