Adalet’e Mektup Şiiri - Nevzat Dağlı

Sana inanmıştım, seni sevmiştim,
Bütün umudumu kırdın Adalet.
Seni varlığıma temel bilmiştim,
Mülkümü yerlere serdin Adalet.

Hilmi’nin oğluyum, bal gibi bayım,
Gizlim saklım yoktur, ben açıktayım.
Öz kanım akıyor, tükenir soyum,
Kaç yiğit defteri dürdün Adalet?

Hakkımda birisi kov yaptı herhal*,
Beni odalara kapattın derhal.
Düşmanıma kanma, dosttan haber al,
Sen beni namerde sordun Adalet.

Ben sana inanmış, sana tapmışım,
Fiske mi vurmuşum, darp mı yapmışım?
Sanki senden zorla bir şey kapmışım,
Nasıl bu kanıya vardın Adalet?

İki sevdam vardır, çare derdime,
Bir sana vurgunum, bir de yurduma.
Eğer suçum olsa bakmam ardıma,
Nedir benim ile derdin Adalet?

Ne evde kalmış kız, ne de dul dedim,
Ne geçmez akçesin, ne de pul dedim.
Bağımsız, tarafsız, özgür ol dedim.
Benden ne kötülük gördün Adalet?

Ben türkü söylerken kanun aramam,
Bağlama olursa, suskun duramam.
Kalbin taş olsa da balyoz vuramam,
Sen benim kalbimi kırdın Adalet.

Ne sana küstüm ben ne de darıldım,
Ne sevmekten bıktım ne de yoruldum.
Ben sana güvendim, sana sarıldım,
Beni can evimden vurdun Adalet.

Gönlünü vermişsin kuş ile kurda,
Askerdim haberi aldım taburda.
Buluştun ha burda, gezdin ha şurda,
Şanına lekeyi sürdün Adalet.

Anladım bir yerde kumpasa geldin,
Bana düşman oldun, hakkımı sildin.
Ağa, beyler ile oynayıp güldün,
Başımı belaya sardın Adalet.

Canı inciterek gülü kopardın,
Gerçek çiçek açan dalı kopardın.
Bülbülü susturdun dili kopardın,
Hazan mevsimidir ardın Adalet.

Eğer düşmüş ise gönlün saraya,
Tamah etmiş isen mala, paraya,
Bil ki çürükleri koyup sıraya,
Mülkün temelini ördün Adalet.

Yıllardır aşkıma kayıtsız kaldın,
Çıra gibi yaktın, ömrümü çaldın.
Fenerle gezeni koynuna aldın,
Ona hak etmeden verdin Adalet.

Muktedir olanla çay da topladın,
Kesme makasını hakka sapladın.
Düşündün mü neyi neye kapladın,
Kimi övdün kimi yerdin Adalet.

Paralı olanı yuydun** pakladın,
Hatırlı olanı süzdün akladın.
Gariban olana vurdun, hakladın,
Şimdi muradına erdin Adalet.

Elim uzun değil, seni tutamam,
Ruhum aç olsa da haram yutamam.
Yad ile yatmışsın, senle yatamam,
Boyunca günaha girdin Adalet.

Kendini kaptırdın çetin rüzgâra,
Hak ile hukuku düşürdün dara.
Düşündüm halini ben kara kara,
Emrine girmişsin ferdin Adalet.

Hakkımı alana mühür sormadın,
Hukukum gecikti tehir sormadın.
Koynuma girene zehir sormadın,
Oy! Oy! Beni yakan terdin Adalet.

Atı alan geçti bak Üsküdar’ı,
Yollarım kesildi görmedim Bor’u.
Eşeği sürseydim Niğde’ye bari,
Sen beni Fizan’a sürdün Adalet.

Yalan haberlere sözcü olmadım,
Hırsıza, katile gözcü olmadım.
Paralel haine izci olmadım,
Sen beni çarmıha gerdin Adalet.

Kavurmacı dedin, tatlıcı dedin,
Kadrimi bilmedin hakkımı yedin.
Mülkün temelinden silindi adın,
İyiyi, kötüyü kardın Adalet.

Dikkate almadın gönlü harabı,
Kendine efendi yaptın Arabı;
Özlemin mi kokmuş damat çorabı,
Oysa sen eskiden hürdün Adalet.

Hasretinden eriyorum Adalet,
Köyde, kentte arıyorum Adalet.
Sana doğru yürüyorum Adalet,
Nerededir evin, yurdun Adalet?

Seni sevenlerde güven kalmadı,
Seni benden başka seven kalmadı.
Seni kutsal bilip öven kalmadı,
Emrinden çıkıyor ordun Adalet.

Amacım kendimi savunmak değil,
Sözle oynayarak avunmak değil.
Bu bir kurban sesi, dövünmek değil,
Kalbimi ortadan yardın Adalet.

Mazlumum dedikçe çalım satarsın,
Beni zalimlerle bir eş tutarsın.
Yazdığım mektubu çöpe atarsın,
Nevzat’ı boşuna yordun Adalet.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat
*Herhal: Herhalde sözcüğünün halk
dilinde söylenişi.
** Yuydun: Yıkadın.