Adalar Vapuru Şiiri - Zahide Handan Erengil

Bir akşam üstü gördüm onu,
Düşünceli,Adalar vapurunda
Dalmış denizi seyrediyordu,
Beyaz bir ceket vardı sırtında
******
Masum bakışları dikkatimi çekti
Utangaç bir o kadar hüzünlü
O kalabalıktan çıkıp karşıma geçti
Bir an gözlerimiz karşılaşmıştı
******
Yüreklerimizi de bir telaş almıştı
Kirpiklerinin ucunda yakaladım
Kaçamak,ürkek bakışlarını
Bakınca çatmıştı kaşlarını
***
Kaçırıyordu gözlerini benden
Başını eğdi,bir suçlu gibi
Ayıramıyordum gözlerimi bir türlü
Ne yaptıysam da senden
***
Gülümsüyordu belli etmeden
Sonunda nasıl oldu bilmiyorum
Tutamadık kendimizi,boşaldık
İkimiz birden gülmeye başladık
***
Sinirlerimiz bozulmuştu aniden
Kahkahamızdan vapur çınlıyordu
Gülmenin biri bitmeden biri geliyordu
Vapur iskeleye yanaşırken birden
***
Nasıl oldu,kucaklaştık bilemeden
O günden sonra hiç ayrılmadık,
Tek yürek olmuş iki arkadaştık
Kim derdi bir gülmeyle gelecek
Bu arkadaşlık ömür boyu sürecek