Adaklı Bir Şiir - Zehra Yaden

• 

  Tuna Kafkas

  ki yazgıları ortak ve bir noktaya bakan gözlerde,
  hani; karları erimeye yüz tutmuş bir korunun,
  ağaç dalları arasından süzülen
  o solgun gün ışığı hüzmesi altındaki,
  kamaşıklıkla,
  kırk yamalı paltosuna bürünmüş ve,
  yuva sıcaklığından geçmiş bir evsizin,
  bağrı yufkalığınca,
  üşümek ister dizeler…,
  
  sonra;
  sayıklamalar kesilir/ayıklanır
  düşün o hayra yoracak yerleri,
  geriye kalan kâbuslarından…,
  
  her gece saat yârimde,
  usulca sarılıp kendime
  her mahluk gibi,
  içimdeki hep aynı afacan kul iştiyakıyla,
  uyuya kalırım,
  acaba bu gece mi vuslat,
  sorusu kalbimde…,
  
  beşer idrakinin üstünde kocaman
  ve geniş asuman katları,
  açar her garip gibi bana da kapılarını;
  her an ilk an,
  her an ilk olur...,
  
  her gece saat yârimi gösterdiğinde,
  yüzümden nöbetçi bir bulut geçer
  zoraki gülümseyerek,
  sedir üstündeki eski bir şilteye uzanır gibi
  sarılırım kendime ve,
  kendimden başka kimim var farkındalığına,
  dolaş ha/sarmaş… ha/dolaş...,
  ne kendime kıyabilirim,
  ne de beni bana mutlak terk etmeyenin,
  beni sevdiği gibi, o/nu sevebilirim…,
  
  amenna ve eyvallah da,
  yok işte benim neyleyim,
  tuzu kuru ve hırpalanmamış
  ve yaslandığı istinâd duvarı nizamî
  ve el/itlerden himaye görmüş,
  kitapsız mütedeyyin bir yüreğim...,
  
  ah sen de;
  üzümler kadar beyaz ellerin için derken,
  üzgünümleri ve tatlanmış üzümlerin
  tatlı bağ bozumu telaşesini,
  külahıma anlat pablo neruda,
  anlat anlat hacet deflerini;
  ki metal kırpıntısı ve
  kalıptan/tornadan çıkmış,
  tek tipleşen kalpler taşlaşa ve
  pıhtılaşa dursun kan k/ayıplarımız…,
  
  ha diriliş mi, bana ulaşan sesidir çapanın,
  reyhanîden destur almış bir gurbetçinin;
  ağır başlı nefesidir…,
  
  zamanelerin zıpçıktı kuşaklı
  yürek kapılarını kapayan dijital çığ,
  siber koru,
  karın örttüğü köz değil mi…,
  bu nasıl krizantemdir kardeşim;
  incinmişliğimi daha nereye kadar,
  kan kusarken kızılcık şurubu içmişliğe verebilirim,
  
  gel bakalım sen de ahmet telli;
  çocuksun sen öyle mi, peki
  her ayrılıkta bozulan imlanın alfabesi kaç harf,
  ve üç ayrı \h sessizlerine malik mi…,
  ah tabi elvedalar, hoş/çakal sevgilimler,
  ve her türlü tövbenin yüz karası…,
  sözünden dönenin önde gidenlerine râm,
  kahpelerin devranı,
  
  kibarlıkların bitlenmiş arap saçını
  ve ayıkla pirincin taşını şimdi hadi...,
  yüz hatlarımızda bekleyen tebessümler,
  gözlerimi mesken tutmuş…,
  vakitsiz ecel gibi buruşmuş,
  yalandan güz ve alaycı yüzler,
  mevsimsiz göçler,
  
  küfürü hüner sayanların emmisi,
  beri gel sen de,
  tek sevdiğin babanla beraber can yücel,
  sevdiğim kadar sevilirim öyle mi,
  salağın en salağı,
  buysa hayat, bu hayatın yedi sülalesi,
  istanbulun ta yedi tepesi,
  
  ki dibi tutmuş bir kere
  akdeniz kokusunun dahi…,
  çukulatadan beklene dursun seretonin,
  harman yerindeki yanık tenin
  yerini tutacak tarımsal/kırsal kalkınma,
  öyle mi…,
  tabi tabi bekleyelim,
  sirkecideki han hamallarının sırtındaki,
  küfe ip izlerinin helali olan,
  ayran aşı kadar,
  içimize aş olacak ha…,
  emekçilerin emekleri;
  

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)