Adak Şiiri - Özlenen Deniz İnanç

Saçlarım ipek değildi belki
Parmaklarının arasından kayamayabilirdi
Oyalı al yazma da yakışmazdı belki
Siyah ya da sarı değil, rengi soluktu
Oysa sana adamıştım
Hazırdı süpürmeye yolunu.

Ellerim ah o ellerim
Ve o ellerimin parmakları
İncecik ve narin ve bembeyaz
değildi belki
Dokunduğunda
Irgatlık nasırını, tandırın sıcağını
Bulacaktı ellerin
Tırnağımda toprağın izlerini
Oysa sana adamıştım ellerimi
Sonsuzluğa yoğuracaktı sevgimizi.

Boyum, posum, endamım yoktu belki
Baktın mı yüreğinde kopmazdı fırtına
Kolların ince belime dolanırdı da
Boyum boyuna yetmeyebilirdi
Oysa sana adamıştım bu bedeni
Yanında ve arkanda
Sapasağlam kale gibi
Kadın gibi durmaya.

Ve yüreğimi sana adamıştım
Ölüm gelip bulana değin
Yalnız ve yalnız seni sevmeye
Her şeyine razı
Yoluna yoldaş olmaya
Uğrunda ölmeye
Sana adamıştım.