Bize ezberden vermişlerdi vaatlerini,
Kırılırken hayatlar geride kalan zamanlara:
Umut;
En çok bitişlere doğru doğardı yerinden,
Kaybedenlerin hapishanesine.
Aş ererken yaşama refleksimiz,
Bir umut, bir de hayal,
Ayakta duruşumuzdu belki de…
Hakan KaradumanKayıt Tarihi : 30.5.2009 14:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)