Adagio Albinoni Şiiri - Semanur Kabaca

Neden dururum masanın başında sevgilim?
Bu da sana içimden son armağanım.
Saçlarına son dokunuşum.
Odandaki piyanoya son bakışım,
En büyük göreceli şiirim.

Neden dururum masanın başında?
Aklımda bir Lars Von Trier filmiyle.
Sana ait olan son düşüm,
Ve son bakışım,
Kravatının sol çaprazındaki çiçeğe.

Bir çello romanısın güzel bacaklarca okunan.
Ve de en güzel şey balkonda şarapla giden.
Nefesimin son raddesinde göğsümde iki yumak.
İki kapkara topak.
Biliyorum ki değil tozlu gardıroptan.
Biliyorum ki bu son bakışım beyaz gömleğine, eline.

Bu son diyebilecek kadar bakirim,
Basarken kaldırım taşı çizgisine.
Ve bir çello için ağlayacak kadar esir.
Şaraptan da olsa, bakacağım gözlerine.

29.08.18
SK