Ada Vapurunda Dağınık Gazel

bir rüzgâr uzattı saçlarını, ben gördüm
allandı yanakların
uzanıp öptün alnından tenha bir adamın
iskelelerde bekleyen ayrılık boğuldu maviye
yeşiller giyindi zaman
gülümsedi ağaçlar
gülümsedi su
Gılgameş’in aradığı benim ise bulduğumdur
ışık, ışık, ışık...: gözlerin.
katran karası gecelerde
bitecek uykusuzluğum
susuzluğum.

faytonlarda ilk kez resim çektiriyordu atlar. gördüm
kediler ilk kez sadık göründüler, kargalar rahat.
yollarda yürüdük dimdik
birbirimizin üstüne devrilmeyi gülümseyerek.
gülümseyerek 'Amerika' dedim
' Kolomb' dedim
hislerim deneyimlenmiş hiçbir hisle örtüşmüyor
beni affeder geçmişim.

bana aşkın tarihini anlat
ben buralarda yeniyim.

sözgelimi
ayakta durmak mıdır sevmenin yarısı da
okşamak mıdır kirpileri saçlarından
sözgelimi, ne güzel ey
yetişememek bedeninin açlığına
prangaya vur ömrümü kalp atışlarının şarkısına
desem yeri midir yüksek sesle ve utanmadan
öpebilir miyim seni dudaklarından?
uluorta. sigaranı söndür. yaklaş. gözlerini kapat.

desem ki el çırparak doğduğun yerdir memleketim
sevdiğin kelimelerdir anadilim.
tuz-yara yataklara kıvrılarak
ve tek kişilik uyuyan ben
sanki neydim ki
senin bilmediğin.

martılar susmayı ve
sessizce sevişmeyi
öğrenecekler…

İstanbul/martılar sevişirken...