Ada Vapuru Şiiri - Ömer Gümüşoğlu

Yolculuk nereye kaptan!
Yanlış binmedik umarım.
“12.50 Adalar” yazıyordu iskelede.
Hava hiç öyle göstermiyor.
Sensizlik çökmüş, bulutlar yağmura çalar.
Baharsız aşkı söndürmeye…
Çok bir dengesizlik var ortamda,
Kimseler sevmiyor, gülmüyor…

Yolculuk nereye kaptan!
“12.50 Adalar” yazıyordu iskelede.
Kopuk bir bütünlük…
Parça parça hüzün salmış ortalığı.
Neden herkes “ben” takılıyor
Her parça oluşturduğu bütünün farkında değil mi?
Bütünlüğümüz ada seyri eğlenmek değil mi?
Neden bu sessizlik…
Sensizlik…
Amaçsız…

Yolculuk nereye kaptan!
Yassı Ada mı son durak?
Neden bu yas havası o halde?
Ah bir de siz olmasanız küçük çocuklar,
Oturup ağlamak gelecek içimden…

Yolculuk nereye kaptan!
Sessiz sedasız…
Marmara neden küskün sahi?
Hava da ne ara astı suratını
Neden bu kabul edilmeyiş,
Ya da yok olunmaya mahkûmluk…
Hani nerede gitarlar;
Nerde kaldı “ada sahilleri” mırıldanmalarımız.
Yeter artık çıkarıp atın şu şehir maskenizi.
Bugün yolculuk kendiliğimize…
İçimize döneceğiz bugün;
İçimizdeki çocuğu çıkarmaya…

Hey kaptan o da ne!
Bir ısınma, bir kıvılcım;
Sen de gelmesen ayaklı tezgâhtar!
Hava ıssızlığını bozacak görünmüyor.
Çünkü iyice bozdu sensizlik…
Kaptan! Çek kıyıya ineceğim.
Kınalı’da yalnızlığa isyan edeceğim.
Birbirimize söyleyemediklerimizi…
Gizlediklerimizi…
Martılardan, ağaçlardan dinleyeceğim.
Kaptan! Çek Kınalı ’ya ineceğim…
Çocukları da alıp gideceğim…