Bazen sevimli bir kelebek, bazen hüzün kedersin.
Ülkene gönülden bağlı, insanı gönülden seversin.
Letafetinle inan ki sen her şeye değersin.
En titiz, en çalışkan; bazen en yoğun sensin.
Nisan yağmurları kadar berrak ve saf;
Tan yeli gibi başı dimdik, ağır, havalı…
Karlı dağlar kadar büyük ve azizsin.
Onuncu yılında, Gökçeada yolunda,
Zamana âşık fakat gayet sessizsin.
Ada mahkumu sen hasrete tutsak,
Neden sevdiklerinden bunca yıl uzaksın?
Kayıt Tarihi : 6.10.2012 23:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zekeriye Tek](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/10/06/ada-mahkumu-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!