Ada da Gün Batımı! Şiiri - Hakan Kurtaran

ADA DA GÜN BATIMI
====================

Kuşadası burası, bir anıyı bıraktım,
Gözler göze dalsa da, ben gönlünde ıraktım.
İklimlerim yağışlı, ama orda kuraktım,
Tel örgüler yürekte, olur mu hiç satımı,
Çerçevelik hatıra, Ada da gün batımı!

Akıyordu saatler, biter diye tasamız,
Nikotini vurdu da, dumanlandı masamız.
Şu muhacir gönlümde, dürüstlüktür yasamız,
Kör kuyunun dibinde, şimdi kurşun atımı,
Ruhuma hapsedildi, Ada da gün batımı!

Denizin kenarında, çocuklar yüzüyordu,
Göğe asılı gözler, hep beni süzüyordu,
Çiğ damlacıklarında, geçmişi üzüyordu.
Katran olmuş duygular, uçurdu tek çatımı,
Damıtılmış saf sevgi, şimdi o gün batımı!

Bir çift göz ışığında, masum yüzüne baktım,
Çığ yüklenmiş korkular, hassas yerinden yaktım.
Kaktüs dikenlerinden, sıyrılıp ona aktım,
Yükselirmiş gittikçe, sormadım ben katımı,
Nihayetsiz bir günde, Ada da gün batımı!

Meltemin serinliği, şu yüzüme vururken,
Bir sessizlik tufanı, önümüz de dururken.
Günahkâr saçlarımda, ıslaklığı kururken,
İçimde sakladığım, bende ki tek yatımı,
Yosunlu çakıl taşı, şimdi o gün batımı!

Güneşin kızıllığı, batarken resim çektik,
Hep yan yana yürürken, o sahilde biz tektik.
Sıcak bir gülümseme, nefis anılar ektik,
Rengi yalnızlık olan, gör irtibat hattımı,
Yürek buzullarında, şimdi o gün batımı!

Akşamın karanlığı, ayrılık vakti gelmiş,
Muadil bir ızdırap, çöl yürekte bir yel’miş.
Orda kaldı anılar, şimdi ise bir el’miş,
Kokusunu ekmiştim, aldı gitti zâtımı,
Canlı yalnızlıklardır, Ada da gün batımı!

Hakan KURTARAN
07.09.2008-Aydın