Ada Şiiri - Gökmen Çebitürk

Şalgamın tadınca kavgalı olduğum ey şehir!
Güzelliğine doyamadan yâdettiklerim bir bir...
Boşa kıvanmayın!
Size değil...
Ellerimde eriyip giden gençliğim anısına,
Ah pişmanlıklar!
Fayda etmeyen pek tabi hüzünler aah...

.......
“Turşu suyu içmek için indiğim Yenikapı sahillerinde,
Hava öyle berrak
Ve güneş öylesine parlaktı ki,
Doyamadım tonlarca güzelliklerine
Mavi suların, mavnaların...
Ve gözü yaşlı garip adalarının seyrine..."

Kalkınız ey!
Siz benden
Ve gözünüzün erişebildiği çok şeyden habersiz,
Zevk içinde yayıldığınız
Şu suni yeşillere son kez uzanacakmış gibi baksanız...
Ellerinizle büyüttüğünüz o nadide gül ve menekşeleri,
Boğdurmadan yaban ot ve dikenlerine,
Soldurmadan
Birkaç tomurcuk çiçek daha açtırırdınız
“Ada... Ada... Ada...” diye...
...........

Gerdanını inciler bürümüş Marmara!
Gözümün erişebildiği sisli puslu bir menzilde,
İhanetini görüyorum...

(İstanbul, 12.07.1991)