Ada Şiiri - Nurcan Satı

sonunda buluştuk
seninle...
sular sustu yüzümde...
konuşkan bir kuşluk vakti
duru bir sessizliğe dönerken
karmakarışık sesler
gökyüzü parlak yağmurlarla dönerken
sarındı annesinin bacaklarına
hevesli yeşil bir sarmaşık.
kuşlar kendilerine sarı bir ülke aramaya çıkarken
yapraklar düşüp yapışırken büyülü mıknatısa
günün yıkık bir kente doğduğu yerde
içinden eski rüzgarlar geçen unutkan bir müziksin sen.

güzel başın, ışıklı ellerin
güçlü bir parçadan yontulmuş ayaklarınla
yapayalnız dünyamızdan akan sakin ve serin
çiçekler içinde beyaz bir deresin sen
gördüğüm en güzel şeysin sen.

biraz yazı yazmaya ihtiyacım var
dokunmaya kaleme, çamura
dönmesine başımın... ellerine
gözlerinin rengine karışmaya, uyanışınla
hep yanındaydım ben, sana hayretle...
anlamaya çalışırken sevinçli şaşkınlıklarla...
beklerken sabırsızlıkla,
duyduğum en güzel şeysin sen
sesinde kedi yavruları ağlayan buğday bir kızsın sen.

yaşantılarımızın kuyruğuna eklediğin mutluluklarla sürsün
geri getirdiklerin...

bir yerlere kaybolma.
yeryüzünde bildiğim en güzel yersin sen.

22.09.2003