Ada Şiiri - Selma Ateşin

Ve adalar var gözlerinde
yalnız benim olan,
ıssızlığına çığlığımı gömdüğüm,
tepelerinde çarmıha gerildiğim,
adalar var gözlerinde...

Ürkek kuşlar saklıyorum
korkmasın diye ellerin,
sulara sığdıramadığım
gizler diziyorum gökyüzüne,
geceleri düşsün diye gözlerine;
adalarında süzülsün...

Günü anlıyorum;
dört nala
karanlık kovalamayı...

Kalıba sığıyor yenilgilerim,
ellerimde acılarım,
anamı çizgilerinden
tanıyorum gözlerinin,
yoksulluğumu rengimden,
yoksunluğumu sesimden...

Ayrımsıyorum seni;
karanlığın derinliğinden
söküp alıyorum sessizliği.

acı yüklü renkler
tünemiş gözlerinin derinlerine,
en serinde güneş açmış,
boğulmuş elde avuçtaki
geriye bir renk kalmış.

Şimdi karanlık dizelerinde,
bir göz umut ki;
yarıda kalmış
yolculukları çocukların...

Bir tek o günlerden
adalar kalmış
gözbebeklerinde...