bakışamadık
günlerdir
konuşamadık
saatlerce
sessizce
gece
bin ışıkken
gövdende
karartma ruhunu
öfkeli dalgalar
gri bulutlarla
özlem
rüzgarlarım
yollarında
beynim
söz verdi
ruhuma
ada'nı
yalnız
bırakma
bir gizdi
bu bekleyiş
bu buluşma
sabahlamak
akşamlamak
tuzlu bir camda
çatlak dudakla
aramız
bir deniz mili
yakınken
dokunamamak
yalnızlığa
sabrının
dayanılmazlığı
silinmeliydi
beynimden
işte..!
o zaman
hak ederdim
seni
bakmaktan öte
konuşmaktan öte
tek hece
ada,
ruhum
aşkım
sevim
derken.....ben....
ada;
ben olurdum
erdemliğin
iliklerimde.
13.01.2007-ant-kalkan-ada-
Nazan İzmirliKayıt Tarihi : 21.1.2007 12:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kalkanlı olmak farklı bir duygu,orada herşeyin yalnızlığını yaşarken, sahiplendiğiniz yalnız adaların dahi sabrı sizi olgunlaştırıyor.İşte o zaman yalnız bir ada olmak ürkütmüyor, ruhunu yüceltiyor insanın.
Denizin orta yerinde...Önüne gelen dalganın gelip gelip vurduğu....
Kutlarım.
Saygılarımla.
ilk tam puan benden
TÜM YORUMLAR (3)