N’olursa olsun, hayatta bir kere yakalıyorsunuz treni. Ya da şansınız varsa eğer, rötar yapmış birisine son anda atıyorsunuz kendinizi.
Gerisi lafı güzaf, beyhude iç geçirmeler… Kaçan trenin ardından yanık yanık, kömür karası türküler...
Kompartımanında hayal ediyorsunuz kendinizi, açmışınız penceresini, Dağların arasında kıvrıla kıvrıla yol alıyorsunuz, kâh bir orman eşlik ediyor yol boyu.
Dalıp gidiyorsunuz, pulman koltuğa gömülmüş, içeceğinizi yudumluyorsunuz keyifle.
Hayal kurmak güzeldir, ama sadece gözlerinizi kapattığınız sürece.
Tekrar açtığınızda, kuşların bile yuva yapmaktan vazgeçtiği, kuru bir ağaç gibi dikilip kalmış buluyorsunuz kendinizi rayların ortasında.
Rayları seviyorsunuz, ona dair bir şeyler arıyorsunuz travestlerin arasında.
tuzak ev,dilsiz baba,yenik anne...
İşte hepsi bu...
Hayallerini yak,evi ısıt.
Gideceğin en büyük oda arka odan.
İçerden sesleri geliyor annenle babanın,
