Ad mare et esse suum Şiiri - Okan Karayılan

hiç teminatsız ve
derme çatma bir gecekonduyum
yenemiyorum bakışlarının depremlerini
her ne kadar çözdüm desem de
çürütüyorsun tezlerimi
yıkıyorsun denklemlerimi

söyle şimdi,
hangi imar affı bağışlar
sensiz geçirdiğim vakitlerin vebalini

yokluğunda düşünemiyorken bir dünya
bir bir öldürürken her ihtimali
yıkıyorsun yasayamadığım kanunlarımı
ve
andırıyorsun varlığınla ihtilali

es geçiyorum
ibtidai zayıf birliktelikleri
ve ekliyorum
sağlam olmalıysa istikbali
sana benzemeli
her halükarda her hali

farketmeksizin bile güzelken
senle yaşlanmanın hayali
belki kıraç bir toprak
veya da deniz kenarı
tek şart olmalı parmaklarının izi
dizinin dibi
örneği olmalıyız neslin
dualarda geçmeli ismimiz
ve şöyle söylenmeli
“sizin gibi”

her şeyden uzak
bir sana yakın
her suça, günaha ortak
ve bağışlanmaksızın

belki sahnesi bir filmin
ya da satırları şiirin,
planlanmış vakitlerde örneğin
ya da ansızın ..
bir senleyken ikiyim,
harici yalnızım..