Ad konmamış birlikteliğe şiirler – 8

sen uzattın yaz günlerimi böyle
temmuzu da ekip gittin endişe dehlizlerine
güneşler ateş olsa neyler ki bana
bu sensizlik yazında

bakışların gelir düşlerime
salınışların ki ak kuğulardır
düşer en ıssız Issıkköl’üme

ne güzelleşir seni düşününce
imbat esintili yaz akşamları
gönlümün serazat körfezinde

ve ne hazindir günün ölümü
yeryüzünün gurup adalarında
yüzünün silüeti de kaybolurken
son turunç bahçelerinden önce gözümde
sen usulca içime çekilirsin
gece boyu büyüyüp serpilmeye

ben ışığının ölüme yazgılı pervanesi
dönerim…dönerim ateşinin çemberinde

ben döndükçe ve yandıkça aydınlanır
ışığınla ömrümün vuslat gecesi…