Ad konmamış birlikteliğe şiirler – 6

Bu sensizlik akşamının dinginliği ürperiyor yine bir kuş sesinde
Günü de indirdiler uykusuna kadifeden yumuşacık turuncu eller
O der Abend,der in die finsteren Dörfer der Kindheit geht
Ah bu akşamın kederi, siyah tülden bir örtüdür,üstümüze böyle kim örter
Georg Trakl’dan mı bu kargışlanmış çarpık sevgilere gebe yaralı hüzünler

Dalıyorum seninle geçmiş günün resmine,dilime takılıyor sensiz heceler
Senin olmadığın yerler emperyal saraylar da olsa gayya kuyulardan beter
Kim neler fısıldar, nedendir bu vesveseler, kalbim kasvetin şarkısını söyler
Şimdi karanlıktır her yanım, korkulardayım ilk kez, nerdesin, gel ışığım oluver