AD- İnsanımsı Tip II Şiiri - Sami Bağcı

İnsanlık namına kırıntı yoktu içinde
İt oğlu itin tekiydi
İtlik İltifat sayılır böylelerine
Tam süzme bir şerefsizdi.

Elbette kutsaldır her ana
Melek sayılır çoğu
Ama sıfat gerekirse insana
Bu, tam bir o… çocuğu.

Beyni gelişmeyen tek organı
İşkembesiyle düşünür
Kafasının ardında küçük çıkıntı
Oda olmasa yılan gibi yerde sürünür.

Adama benzer ilk bakışta
Ama hiç derdi olmadı insanlık
Sureti haktan görünse de ara sıra
İşi gücü şeytanlık.

Şeytan dedim de
Ya ilahi metinlerde ya mitolojide ararız
Biraz bakarsak dikkatlice
Sırıttığını görürüz arsız arsız.

Hiç umurunda olmadı değer meğer
Bir fırsatını bulsa eğer
Zerre kadar sızlamaz yüreği
Her ne varsa yerle bir eder.

Canlılığını yitirip soluyor
İki rengin arasına sıkışıp kalıyor hayat
Beyaz ve siyah
İlahi bir sınavdan ibaret her şey
Eşşekleri insan gibi algılamamızı sağlayarak
Sadece tepkimizi ölçüyor Allah.

Yaşadıklarımızdan anlıyoruz ki
Zayıf ve korumasız insanlık
Bizimki beyhude bir çaba
Kabullenmek gerek
Yenik düştük eşşeklere
Yazık
Güya bizim olacaktı dünya.